Zes dagen te voet door La Superba. Nauwe stegen, rommelige piazze en statige straten met collonades. Barokke palazzi en kerken, gestreepte marmeren gevels van romaanse kerken met delicate middeleeuwse fresco’s. Kapitaal verworven door Spinola, Balbi en Grimaldi met transatlantische wereldhandel. Souvenirs uit de Lage Landen van hun handelsconnecties met Van Dijck, Rubens en Van Cleve. Een wereldhaven aan de Ligurische kust in de schaduw van de Apennijnen, waar de vochtige sirocco de atmosfeer klam tovert. Waar de Genuezen eeuwenlang vertrouwd zijn met overzeese continenten en hun culturen. De lokale gastronomie resulteert in een ‘fusion’ variant van de Italiaanse keuken.
We arriveren op zondagavond en rollen onze reistassen naar het Happy Family appartement in de Via Cairoli, een gezellige wandelstraat in het verlengde van de Strada Nuova, hartje historische stad. De traphal ademt de sfeer van Italiaanse films met uitgesleten arduinen trappen en een gammele lift met metalen hek. Onder de hooge plefonds, is het verblijf nieuw en kraaknet ingericht. De Italiaanse conversaties op straat, de scooters en de vuilniswagens, buggy’s en caddy’s, een hedendaags genreschilderij.
‘s Avonds wanneer de winkeliers hun rolluiken neerlaten, en de lichten aangaan achter de luiken, maakt het Italiaans plaats van talen met de zachte labialen van Afrikaanse talen. Groepjes migranten nemen de straat in voor de nacht. Immers de Porto Antico is vlakbij.
We gaan de straat op naar een osteria om de hoek. Een paar trapjes naar beneden wacht een warm welkom onder de stenen gewelven aan de bruinhouten tafeltjes gedekt met tafellinnen en dito servetten. We nestelen ons en maken onze keuze voor een antipasto en een primo. De ietwat verwaaide patron maakt eerder een artistieke dan wel een culinaire indruk. Zoals zo vaak zeggen we: hier komen we terug, hoewel we ons realiseren dat de keuze aan osterie en trattorie quasi oneindig is in deze wereldhaven.
Na het ontbijt op het apartement, beslissen we naar Cinque Terre te gaan. Alleen deze dag van de week wordt zon gegarandeerd. In het station Genua Piazza Principe bemachtigen we de nodige treintickets. De eerste haven Monterosso slaan we alvast over. We kunnen ze toch niet allemaal bezoeken.
De schrik slaat ons om het hart wanneer we de hordes toeristen opmerken die van de trein schuifelen richting Vernazza. De gekleurde gevels aan de havenkom zijn echter ronduit charmant, schilderachtig. Zo denkt ook het groepje amateurschilder erover, die onder advies en oog van leraar met schildershoed, de mooiste gevel of boot of kerktoren op ezel met doek toveren. Sommigen echt met behoorlijk resultaat. We keren terug richting station en op intuïtie van Etienne komen we op een terras terecht. Het worden sardientjes met erna gegrilde orata met patate al forno. Heerlijk. Terwijl de marktkramer zijn kraam opruimt in zijn bestelwagen, verover ik op de valreep nog een salopet als praktische wintertenue in het keramiekatelier: een koopje.
Hop, de trein op naar de volgende haven. Maar oh wee! Verkeerde trein die pas stopt in La Spezia: Cinque Terre gemist!!! OK, dan maar met de ferry terug. We struinen door de brede winkelstraten richting haven. Halfweg effe een terrasje waar we ontdekken dat we te laat zijn voor de laatste ferry van de dag. Dus terug naar het station om dan in omgekeerde volgorde de overige havens te bezoeken.
Het meest charmante lijkt ons Coniglia. Een shuttlebus bespaart de toeristen een stevige klim. Nog een Vermentino op de verjaardag van Etienne. Op de shuttle gezellige babbel met moeder met twee dochters, waarvan de oudste net terugkeert van vier maanden ijscovrouw op Ibiza. Ze vond het saai, afwisseling café en gelateria vindt ze aangenamer. Tranen van geluk bij het whatsapp filmpje van kleine Rik met hip hip hoera voor vava. Steeds meer stel ik vast dat ik echt niet ben voorbestemd om te emigreren naar oorden ver weg van familie.
Heerlijk om ‘thuis’ te komen op de flat met een gewone boterham. In de hall klinkt piano van het verdiep hoger, net een scène uit ‘La meglio gioventù’. We laten de deu van het appartement nog even open staan.
