Eidfjord is weer zo’n Noorse trekpleister van superlatieven. Woeste kloofdalen, smaragdgroene fjorden, lieflijke valleien. De natuurfilm in het Hardangervida Natursenter is van een ongekend hoog niveau.
Toen het plaatselijke bejaardenhuis verhuisde naar Sand, kocht ze het gebouw en verbouwde het tot hotel. Ze runt de zaak met een Noorse efficiëntie.
Een ruw spektakel van grillige steenformaties geaccentueerd met helgroene plekken gras en mos. Onvruchtbaar en onbewoond, met hier en daar een vlekje grasland met een paar willekeurig neergegooide boerderijtjes, daar waar de gletjers tijdens de ijstijden keileem en morenen hebben afgezet.
Het landschap er om heen is weids. Verweerde gneissrotsen contrasteren met roze tinten tegen de donkerpaarse zee, gerimpeld door de sterke wind.
De overtocht van 2,5 uur naar Kristiansand. De slaatjes en broodjes zijn uitverkocht. We zwoegen met de hamburger op een tafeltje van 20 bij 30 cm. Het lukt ons om onze jeans te sparen voor barbecuesaus en schijfjes tomaat en komkommer die hun eigen weg gaan.
Best laat ik onze eigen reisgenoten zelf aan het woord. Wellicht verhult mijn aangeboren schroom het werkelijke succes van deze unieke reis. Een rollercoaster aan ervaringen en ontmoetingen. Heen en weer geslingerd tussen een gevarieerd pallet aan bezoeken, tussen steden en kastelen, tussen dorpen en abdijen, bergen en kusten.